انواع کم شنوایی و سمعک

سمعک، راهکار مناسبی برای جبران کم شنوایی هایی است که درمان دارویی و جراحی ندارند اما هر سمعکی برای هر نوع کم شنوایی مناسب نیست و شنوایی شناسان بسته به میزان و نوع کم شنوایی، سمعک مناسب را تجویز و تنظیم می کنند. کم شنوایی را می توان از جنبه های نوع کم شنوایی، میزان کم شنوایی و شکل کم شنوایی مورد بررسی قرار داد و با توجه به این موارد، انتخاب سمعک مناسب تری را انجام داد.

به طور کلی نوع کم شنوایی ها را می توان به 3 دسته طبقه بندی کرد.

کم شنوایی و سمعک
کم شنوایی و سمعک
  1. کم شنوایی انتقالی:

در این نوع کم شنوایی اختلالی در مسیر انتقال صوت از محیط به حلزون گوش باعث کم شنوایی می شود. این مسیر انتقال شامل مجرای گوش، پرده تمپان و استخوانچه های گوش میانی می باشد که اختلال در هر یک از موارد نام برده شده می تواند باعث بروز کم شنوایی انتقالی شود. از جمله موارد شایعی که می توانند منجر به ایجاد کم شنوایی انتقالی شوند عبارتند از اتیت گوش میانی (جمع شدن مایع پشت پرده گوش)، پارگی پرده گوش، از هم گسیختگی یا سفت شدن استخوانچه ها و اتوسکلوروزیس.

در کم شنوایی انتقالی کیفیت صدا متاثر نمی شود و صرفا از شدت آن کاسته می شود. در نتیجه برای افرادی که مشکل انتقالی آن ها با دارو یا جراحی قابل درمان نباشد استفاده از سمعک گزینه ایده آلی است.

  1. کم شنوایی حسی-عصبی:

همان طور که از اسم این کم شنوایی پیداست، ساختار های درگیر در این نوع کم شنوایی حلزون گوش، عصب و یا هر دو با هم هستند. از جمله عواملی که می توانند سبب ایجاد کم شنوایی حسی-عصبی شوند می توان به پیرگوشی، مصرف برخی آنتی بیوتیک ها که سمیت گوشی دارند، ضربه صوتی و قرار گرفتن در نویز و صداهای بلند و مداوم را اشاره کرد. از علایم ابتدایی این نوع کم شنوایی وزوز گوش است که می تواند بسته به محل ضایعه باعث کاهش درک صدا ها در محیط های شلوغ شود. در کم شنوایی حسی-عصبی کیفیت صدا نیز دستخوش تغییر می شود. استفاده از سمعک برای این افراد بسیار کمک کننده خواهد بود اما باید در نظر داشت که شنوایی این افراد با سمعک به مانند فرد عادی نخواهد شد.

کم شنوایی و سمعک
کم شنوایی و سمعک

 

  1. کم شنوایی آمیخته:

در کم شنوایی آمیخته فرد کم شنوا دارای اختلال هم در مسیر انتقال صدا و هم حلزون یا عصب است. مانند فرد کهن سالی که مبتلا به پیر گوشی و همزمان پارگی پرده گوش باشد.

کم شنوایی و سمعک
کم شنوایی و سمعک

میزان کم شنوایی:

بر حسب میزان افت شنوایی، کم شنوایی ها را به چند دسته تقسیم می کنند.

 

کم شنوایی بر حسب دسی بل

میزان کم شنوایی

0-25

نرمال

26-40

ملایم

41-55

متوسط

56-70

متوسط-شدید

70-90

شدید

بیشتر از 90

عمیق

 

کم شنوایی و سمعک

سمعک ها را از نظر میزان تقویتی که می توانند حاصل کنند طبقه بندی می کنند. امروزه سمعک های MP, SP و UP در دسترس کاربران هستند که قدرت های متفاوت دارند.

سمعک های (SP (Super Power و (UP (Ultra Power میزان تقویت بیشتری را برای کاربر سمعک فراهم می کنند و افراد با کم شنوایی های شدید و عمیق می توانند از این سمعک ها استفاده بهینه ببرند.

کم شنوایی و سمعک

میزان تاثیر سمعک در کم شنوایی ها با میزان متفاوت

کم شنوایی نزدیک به نرمال:

بعضی معتقدند برای محیط کاری یا تحصیل افراد استفاده از سمعک ضروری است، کاربر پاره وقت سمعک هستند اما کاندید معمول استفاده از سمعک نیستند مگر موارد خاص و با توجه به نیازهای شنیداری هر کاربر، که به صورت فرد به فرد باید تصمیم گیری انجام شود.

کم شنوایی ملایم:

عموما در شنیدن صدا های آرام خانم ها و بچه ها مشکل دارند. بیشتر فرکانس های بالا درگیر اند گرچه گاهی ممکن است دیگر فرکانس ها هم درگیر شده باشند. در محیط های شلوغ کمی مشکل در درک گفتار دارند. معمولا نیاز جدی و تمام وقت به سمعک ندارند، در صورت استفاده کاربر موقت سمعک خواهند بود.

کم شنوایی متوسط:

برای درک گفتار نیاز به توجه زیاد دارند. ممکن است در محیط های ساکت در شنیدن مشکل داشته باشند. اما در محیط های نویزی و پر سر و صدا حتما در درک گفتار مشکل دارند و سمعک برای آن ها  بسیار کمک کننده است.

کم شنوایی متوسط-شدید:

صدای گفتاری را فقط در صورتی که بسیار بلندتر از حد معمول باشد می شنوند. ممکن است به دلیل کم شنوایی هنگام صحبت با آن ها توجهی نکنند. بهترین استفاده را از سمعک می برند و موفق ترین کاربران سمعک هستند.

کم شنوایی شدید:

صدا هایی را که بسیار بلند و نزدیک گوش شان باشد می شنوند. توانایی تشخیص واکه ها را دارند اما در تشخیص همخوان ها ناتوانند. بی اعتنا به گفتگو ها به نظر می رسند. سمعک به این افراد کمک خواهد کرد به روال عادی زندگی بازگردند.

کم شنوایی عمیق:

در برقراری ارتباطات به شنوایی خود تکیه ندارند. ممکن است در گروه نا شنوایان طبقه بندی شوند. سمعک کمک می کند تا این افراد ارتباطشان را با محیط شنیداری اطراف حفظ کنند و از حداقل سیگنال های گفتاری بتوانند استفاده کنند.