تاریخچه سمعک
نخستین سمعک ها، شیپورهایی بودند که در قرن هفدهم میلادی افراد بر روی گوش خود می گذاشتند تا صدای افراد را بلندتر و صدای محیط را کمتر بشنوند. فرد کم شنوا سر شیپور را به سمت گوینده مورد نظر خود می گرفت و صدای او را با وجود مزاحمت صداهای اطراف بهتر دریافت می کرد. در واقع مانند اینست که لاله گوش را بزرگتر کرده و مستقیم جلوی منبع صوتی قرار دهیم. این امر هم باعث ورود کمتر صداهای مزاحم اطراف شده و هم صدای مورد نظر را با اندکی تقویت به گوش می رساند. با اختراع تلفن، نخستین گام در جهت ساخت سمعک های امروزی در اواخر قرن نوزدهم برداشته شد. در ابتدا سمعک ها به صورت جیبی بوده و البته نویز داخلی قابل توجهی داشت. منبع تغذیه الکتریکی آن به صورت پیل الکتریکی شیمیایی عمل کرده و فرد باید این مجموعه را در کنار هم حمل می کرد.
البته پیشرفت قابل توجهی بود چون قدرت سمعک به نحو قابل ملاحظه ای افزایش یافته و صداها بهتر به گوش فرد کم شنوا می رسید. با پیشرفت دانش بشری در قرن بیستم سایز باتری ها کوچک تر شده و با ساخت باتری های ذغالی شاهد حضور سمعک هایی کوچک تر و قابل حمل تر هستیم. میکروفون ها کوچک تر شده و پخش کننده صدا نیز با کیفیت بالاتر و در سایز کوچکتر امکان بهره برداری داشت. افزایش کیفیت و کاهش سایز در کنار هم باعث شد که قیمت سمعک به شدت افزایش یابد و در آن سال ها فقط افراد بسیار ثروتمند امکان تهیه چنین سمعک هایی را داشتند. پیش از نیمه قرن بیستم سمعک های جیبی به نهایت پیشرفت خود رسیده بودند. کیفیت آن ها چه در دریافت صدا و چه در پخش صدا و تا حدودی هم در پردازش صدا با مدل های بیست سال گذشته قابل مقایسه نبود.
در اوایل، فرهنگ عمومی نسبت به سمعک مقاومت نشان می داد و قیمت آن هنوز برای بسیاری از مردم قابل پرداخت نبود. سازندگان سمعک با هدف قرار دادن طبقه مرفه، تلاش برای جا انداختن سمعک در اذهان عمومی و به نوعی فاخر کردن استفاده از آن را داشتند که البته بسیار هم موفق بودند. از آن جا که بیشتر استفاده کنندگان از سمعک افراد سالمند بودند و در نتیجه چشم هایی ضعیف نیز داشتند، ایده درخشان سمعک عینکی باعث رونق بیشتر تجارت سمعک و در نتیجه رواج بیشتر آن شد. اختراع میکروفون های کربن باعث افزایش هر چه بیشتر کیفیت سمعک به ویژه در دریافت صدا شد و در عین حال میکروفون های بسیار کوچک جهت دریافت صدا را در اختیار تولید کنندگان سمعک قرار داد. در دهه های 70 و 80 دیگر سمعک های پشت گوشی و حتی داخل گوشی با قیمت هایی قابل دستیابی برای طبقه متوسط جامعه قابل تهیه بودند.
تولید کنندگان سمعک به انواع روش هایی که مردم علاقمند به استفاده از سمعک بودند آن را تولید می کردند. برخی سمعک های عینکی را می پسندیدند و برخی سمعک های پشت گوشی، برخی سمعک های داخل گوشی را دوست داشتند و برخی هنوز سمعک های ارزان تر و کم خرج تر جیبی مورد علاقه شان بود. سمعک دیگر وارد تجارت شده بود و به عنوان کالای پزشکی وارد عرصه رو به پیشرفت تجارت دستگاه های الکترونیکی شده بود. قیمت سمعک آن قدر قابل قبول شده بود که آگهی های تبلیغاتی روزنامه ای توسط پزشکان، فروشگاه های لوازم پزشکی و داروخانه های بزرگ برای آن چاپ می شد. در اواخر قرن بیستم اما سمعک های دیجیتال برای عموم در دسترس بود.
ورود دانش پردازش دیجیتال سیگنال و کامپیوتر های با چیپ های کوچک ما را به سمعک های امروزی نزدیک تر کرد. سمعک های مدرن امروزی دستگاه های کوچکی هستند که با اراده و اختیار فرد کم شنوا گذاشته یا برداشته می شوند و هر گاه کاربر نخواهد و یا در موارد لزوم از آن استفاده نمی کند. بی تردید مانند همه اورتز ها هیچگاه اندام (در این جا گوش به عنوان اندام شنوایی) به مانند یک اندام کاملا سالم عمل نمی کند اما تا حدود بسیار زیادی به فرد کمک می کند تا شنوایی قابل قبولی داشته باشد. سمعک های مدرن امروزی با امکانات بسیاری که در اختیار کاربر سمعک می گذارند مشکلات شنیداری او را تا حدود بسیار زیادی حل می کنند. سایز سمعک ها بسیار کوچک شده و کارایی آن ها روز به روز افزایش پیدا می کند. هر سال شاهد نوآوری های تازه ای در عرصه تکنولوژی سمعک هستیم. در ده سال اخیر دانش پیشروی بشر در ساخت ریز تراشه ها، سمعک ضد آب، سمعک وایرلس، سمعک قابل شارژ، سمعک های با سیستم بلوتوث، وسایل جانبی یا اکسسوری سمعک با فرکانس 2/4 گیگاهرتز چشمگیر بوده است. (اکسسوری ها دستگاه هایی هستند که ارتباط سمعک را با دستگاه های صوتی مانند تلویزیون و موبایل و پخش موسیقی و … با کیفیت بالا میسر می کنند)
شنوایی سه بعدی، اتصال بی واسطه به تلفن های همراه، امکان کنترل و تغییر صدای سمعک با اپلیکیشن موبایل، اتصال به GPS، امکان تنظیم سمعک از راه دور و بسیاری پیشرفت ها و امکانات دیگر در شکل های متنوعی از سمعک های نامرئی داخل گوشی و سمعک های نامرئی پشت گوشی گرفته تا مدل های مختلف سمعک عینکی و سمعک پشت گوشی معمولی با قدرت خیره کننده در تقویت صدا را در اختیار کم شنوایان تا مرز شنوایی حدود 95 درصد کم شنوایی قرار داده است.